Rijp voor Papendal
“Jullie hebben een zevenmansteam en kunnen de bezetting niet eens rond krijgen?” Meermalen hebben tafeltennissers mij afgelopen seizoen deze ‘vraag’ gesteld. Inderdaad: FTTC 1 is een speelbal van de moderne tijd. Een tijd waarin veel mensen het drukker hebben dan bijvoorbeeld in de jaren zeventig en tachtig, die nu oases van rust en zeeën van tijd lijken. Jij en je partner werken, er zijn kinderen voor wie gezorgd moet worden, tussendoor zijn er volop andere hobby’s en sociale verplichtingen. En dan wil je liefst ook nog twee keer in de week trainen. Die wedstrijd op vrijdag of zaterdag komt dan niet altijd gelegen.
Competitie spelen wil ik wel, maar niet twintig keer per jaar. En zo denkt het gros van mijn teamgenoten erover. Dit seizoen reden we 950 kilometer om uitwedstrijden te spelen. Dat is van Franeker tot voorbij Kopenhagen. Doe je dat twee keer per jaar (voorjaars- en najaarscompetitie), dan zit je lang en breed in Barcelona. Een avondje competitie in Harkstede: 17.00 uur tas pakken, 18.00 uur in de auto, 20.15 uur beginnen, 00.45 uur klaar, 02.00 uur na verkleden en drie snelle pilsjes weer in de auto, 03.30 uur thuis. Dag vrijdagavond én zaterdagochtend.
Competitie spelen wil ik hooguit vijf keer per seizoen. Dat valt wél te combineren met werk, met mijn dochter en met andere zaken die ik net zo liefheb als tafeltennis. Maar de NTTB wil niet meewerken, blijft stug vasthouden aan een competitieschema en -systeem die door de tijd zijn ingehaald. In 1986 ben ik begonnen met tafeltennis, we speelden destijds – net als nu – competitiewedstrijden die bestonden uit tien partijen. Als je de vergeelde Leeuwarder Courant openslaat, lees je dat dat ook al in 1949 gebeurde. John Lennon oefende toen nog op een speelgoedpianootje.
Als iets fantastisch werkt, hoef je daar niet aan te morrelen. Maar werkt de tafeltenniscompetitie van de NTTB 65 jaar later nog? Ik betwijfel het. In elk geval niet in Franeker en niet voor FTTC 1. Tijd, tijd, tijd: zelfs maar vijf wedstrijden spelen kost je 36 uren per seizoen, voor de meesten een complete werkweek. En dan brei je het zelfs met een zevenmansteam nauwelijks rond. Dat werkt demotiverend. Inmiddels hebben twee spelers van FTTC 1 aangegeven geen trek meer in de competitie te hebben, wellicht volgen er meer. De kans is groot dat FTTC met dank aan de achterhaalde, tijd vretende competitieopzet komend seizoen opnieuw een seniorenteam kwijtraakt.
Dan denk je: het is twee voor twaalf voor de NTTB, voor het breedtetafeltennis in Nederland (of in elk geval in Friesland). Want er zullen toch vast meer verenigingen en spelers zijn die worstelen met de sores van een competitie die in haar huidige vorm in een museum op Papendal thuishoort? Dat het ledenaantal van de NTTB Noord binnen twee jaar met tien procent (ruim tweehonderd leden) is gedaald, moet toch alarmbellen doen rinkelen? Zou de te zware competitiebelasting niet een van de redenen zijn waarom volwassen tafeltennissers hun batje in de wilgen hangen? Wordt het niet tijd om tafeltennissers, of mensen die willen beginnen met tafeltennis, een breed ingevoerde, behapbare én gezellige competitie te bieden? Het is alleen even wennen na decennia van halsstarrig conservatisme.
O ja, ik vergeet nog de uitkomsten van een enquête die de NTTB twee jaar geleden heeft gehouden. Daaruit kwam naar voren dat de meeste ondervraagde tafeltennissers tevreden zijn over de huidige competitieopzet. Kortom, reden genoeg om nog 65 jaar achterover te leunen: de leden hebben immers gesproken. Onwerkelijk. Intussen pingt eenmaal per maand de volgende bedroevende update van het NTTB Noord-ledenaantal op Facebook en blijft het aantal competitieteams in Friesland dalen. En moet het eerste jeugdteam van FTTC, dat in de állerlaagste competitieklasse uitkomt, voor wedstrijden naar Eelde, Winsum, Groningen en Harkstede reizen omdat er in Friesland onvoldoende jeugdteams zijn.
Het bestuur van FTTC heeft vorig seizoen Friese verenigingen gemaild over het opzetten van een duocompetitie voor senioren. Positieve reacties: nul. Als er al reacties waren. Men wil blijkbaar niet vooruit en ook niet achteruit. Maar wat wil men dan wél? Wachten op de dag dat ook de laatste seniorenteams de clubtrap tegen de dichtstbijzijnde wilg zetten?
Richard Heeres is speler van FTTC 1 en freelance tekstschrijver bij Tekstbureau Teksttalenten (http://www.teksttalenten.nl)
Dag Richard, ik ben het niet geheel met je eens. Je geeft aan dat je een maximaal aantal wedstrijden wilt spelen, dan moet je dat onderling dus regelen. Ik speel het liefst alle wedstrijden, omdat ik bewust kies voor de sport waar ik van hou. Volgens mij zijn het de keuzes die je voor jezelf moet maken, ga ik ervoor of niet? En dat je met 7 mensen in een team zit en dan geen opstelling voor elkaar kan krijgen vind ik persoonlijk raar.
Hoi Richard,
Niet iedereen zal het eens zijn met mijn standpunt, dat begrijp ik en dat is prima. Dat standpunt is natuurlijk sterk gekleurd door de huidige situatie waarin FTTC 1 verkeert én omdat ik me oprecht zorgen maak over de huidige competitievorm, die het naar mijn idee minder aantrekkelijk maakt om competitie te spelen, omdat dat tijd slurpt. Negen op de tien niet-tafeltennissers die ik vertel over de tafeltenniscompetitie, zijn onthutst over de enorme hoeveelheid tijd die daarin gaat zitten.
Ik heb zelf niet de keuze om vaker te spelen: mijn partner (die door Elvis zo fraai toegezongen werd) werkt om de week in het weekend en dan moet ik thuis zijn om op te passen. Ook Terpstra heeft jonge kinderen. Dijkhoff speelt in twee competities en kan nooit op zaterdag voor FTTC spelen. Hoekstra kan om andere redenen niet op zaterdag spelen. En Bosma en Hartman spelen graag, maar liever niet te vaak, wat begrijpelijk is omdat beiden al een jaar of veertig competitie spelen (en van vakantie houden). Reitsma kan in principe nog het vaakst van allen spelen. Conclusie: zelfs met een zevenmansteam is het lastig.
Het zou allemaal veel aantrekkelijker worden (ook voor beginnende tafeltennissers) als de competitie bijvoorbeeld de helft korter zou zijn en meer de richting opgaat van een ‘competitie met beleving’ (dus met ook meer aandacht voor het sociale aspect, gezelligheid). Ik denk dat dan meer mensen te porren zijn voor de competitie, zelfs de twee FTTC 1-spelers die de ellenlange competitie nu dermate beu zijn dat ze liever wat anders gaan doen op vrijdagavond of zaterdagmiddag. Die spelers ben je als bond kwijt. Hoeveel van die spelers zouden er momenteel rondlopen? En hoeveel zijn er inmiddels al afgehaakt?
Raar dat je voor duo de handen niet op elkaar krijgt. Zo’n wedstrijd doet je in een paar uurtjes, dat ruïneert je dag niet. Tegelijkertijd verlies je nog meer teams in je reguliere competitie als je die invoert. Op den duur werkt alleen leden werven. Misschien een regioproject opzetten? Er is echt voldoende potentieel, ook in Friesland.
Hoooi! Voetballer hier, waarvan de vrouw bezwaren had tegen 2 avonden trainen en de hele zaterdag op het voetbalveld. Uiteindelijk bleek ze ook moeite te hebben met niet meer trainen en ’s zondags een paar uur weg, maar dat ligt aan haar. Anyway, dat voetbalteam krijgt met 18 á 19 man ook regelmatig te maken met gebrek aan opkomst. De tijdgeest speelt teamsporten nu eenmaal niet in de kaart: als beide partners werken, met steeds flexibeler arbeidstijden wordt er veel meer beroepsmatig beslag gedaan op de weekeinden en avonden.
Misschien eens balletjes opgooien bij andere sporten, zoals handbal, waterpolo & tennis.
Je hoeft niet allemaal afzonderlijk het wiel uit te vinden.
Het klote is dat krimp van de competitiesport zichzelf versterkt, net als groei van een sport: als het breder beoefend wordt, is het aantrekkelijker om mee te gaan doen, want de reistijden nemen af.
Ik voorzie een gouden toekomst voor toernooien, waar je aan kunt meedoen wanneer het je uitkomt…
Heb net het interessante artikel van Richard gelezen:
Twee zaken die ik even wil aanstippen: 1 Het is niet meer van deze tijd om wedstrijden te spelen die vier uur of zelfs veel langer kunnen duren. Het is van de belachelijke, zelfs bespottelijke dat de NTTB daar ook op lager niveau niets aan doet. Twee tot drie uur in de avonduren betekent dat je zelfs nog een biertje kan drinken en op een tijdstip thuiskomt dat je vrouw ook nog iets aan je heeft……
2 De sport verkoopt zich verder ook slecht tot nul, trainingen worden op veel verenigingen niet of slecht gegeven. Samenwerken is een vies woord, want de ene club speelt in het groen en de andere in het blauw: Logisch dat je dan de pest aan elkaar hebt……….. Het kan dan ook eigenlijk niet op de televisie vertoond worden, want er zit nergens meer dan tien man: Ook als er kwaliteit wordt geboden, is dat weer een antireclame.
Wat echter niet wegneemt dat met zeven man in een team spelen wat mij betreft idioot is: Vier man en een schema maken, want van een team is er dan mi geen sprake meer bij hogere aantallen. Je moet er ook wat voor over hebben, speel anders geen competitie….
Omdat de grenzeloze flauwekul maar doorgaat met je niet willen aanpassen aan deze tijd, reageer ik ook maar eens een keer. Zal ik vaker doen, want soms lucht het ook op.
Het is maar net wat je er allemaal voor over hebt. Ben het wel met Anne eens dat wedstrijden van 4 a 5 uur toch eigenlijk niet meer zou mogen. Ikzelf vind het heerlijk om veel te spelen en neem er zelfs vrij voor van mijn werk. Zodra de indeling bekent is ga ik altijd kijken wanneer ik vrij moet nemen van mijn werk aangezien ik in de 5 ploegen zit. Uit je stukje proef ik toch ook een klein beetje frustratie. Of dat met de stand in de competitie te maken heeft weet ik niet. Maak gewoon duidelijke keuzes, niet blijven aanmodderen. Of doorgaan en dan van te voren afspraken maken wie wanneer speelt, of gewoon stoppen.
Gert, dat we op degraderen staan, zal me worst zijn. Noordelijke 1e of 2e divisie maakt mij persoonlijk niets uit. Het gaat me alleen om de te grote tijdsinvestering. Als ik ’s weekends geen andere verplichtingen had, zou er sprake van een keuze zijn. Maar helaas. It’s just too much. En stoppen met tafeltennissen moeten we niet willen, toch?
Richard
Ik begrijp je probleem best wel, maar je zult toch gewoon keuzes moeten maken. Je kunt nu eenmaal niet alles. Lex zijn voorstel is nog helemaal niet zo’n slecht idee. Wedstrijden van maximaal 3 games. Dat scheelt dan toch al gauw een uur tot anderhalf. Reistijd is helaas niets aan te doen. Verder is het belangrijk dat zodra je de indeling weet gelijk communiceren met je teamgenoten wie wanneer wil en kan spelen. Stoppen? Daar doen we voorlopig nog niet aan. Daar is de sport gewoon veel te leuk voor, maar dat wedstrijden soms te lang duren? Tja, dat is helaas niet anders in de huidige opzet.
Met vr.gr. Gert.
Franeker moet zich van te voren goed bezinnen als zij een team opgeven voor de competitie waar zij de regels van kennen en wat er van een club wordt verwacht.
Dat heeft te maken met het nemen van je verantwoordelijkheid als vereniging en teamlid omdat je ook goed moet beseffen dat als je kan inschatten dat het moeilijk wordt vanwege persoonlijke omstandigheden en keuzes het gevolg is dat andere clubs ervan de nadelige gevolgen ondervinden. Het is bv niet zo leuk om tegen slechts twee man te spelen en bovendien vervalst het de competitie….Overmacht door blessures is iets geheel anders.
Dit bovenstaande kun je beter los zien Richard van je betoog voor een andere competitieopzet of wat dan ook. “Het duurt te lang”, man het kan mij niet lang genoeg duren, weg vrijdagavond lees ik en denk… wat een geweldig leuke avond heb je wellicht gehad, relax, geniet ervan en sta zaterdagochtend lekker op tijd op voor je dochter en rust s”middags uit op de bank. Tja, maar ja de moderne mens wil zoveel andere dingen en gaat maar weer gestrest verder, het heeft toch ook wel wat dat je relaxed een uurtje of wat met elkaar op pad bent, een paar potjes speelt, vervolgens wat ouwehoert hoe je het beter had kunnen doen… vaak lijden wij echter aan wedstrijdstress en gaat dit ten koste van het echte plezier in onze geweldige mooie sport.
Het is niet meer van deze tijd zeg je, wat is dan van deze tijd? Lekker als een idioot zonder bewustzijn in hoog tempo van het één naar het ander of juist urenlang bankhangen of gamen… Competitie tafeltennissen draagt eigenlijk wel een mooie paradox in zich; de snelste balsport ter wereld duurt toch het langst… hoewel, als je tennist of cricket speelt schijn je nog wat meer tijd ervoor te moeten uittrekken Ik herinner me van vroeger dat we dan weleens een uur of wat moesten wachten in de kantine, biddend tot de weergoden totdat zij de regen nou eens eindelijk wilden laten ophouden, de plassen op het gravel waren opgedroogd en we weer verder tennisten.
Wellicht dan toch meer vrijblijvende deelname aan toernooien (die overigens erg lang duren, neem het door FTTC georganiseerde FK) en minder competitie…. Ik begrijp wel dat mensen met jonge kinderen soms andere keuzes willen of moeten maken en teams dan soms met wat meer mensen dan 4 moeten worden bemand maar als die oudjes dan ook nog zo vaak op vakantie moeten tja, waar begin je dan aan……
Richard, jongen tot de 17e op jullie geweldige gezellige plankentoernooi.
Lang leve het tafeltennis (met of zonder competitie) en beste tafeltennisvrienden geniet van de landen WK. (let vooral eens op die geweldige BH overspin van Xu Xin!).
Een groet aan alle liefhebbers,
Klaas Parlevliet
Het spelen van wedstrijden op werkdagen in de avonduren is voor mij reden na te denken wil ik dit nog. Na een werkdag van 9 uur en 2 uur reizen, snel eten, tas pakken, teamgenoten ophalen, een klein uur reizen, spelen en tussen 24.00 en 1.00 uur weer thuis en de wekker op 6.00 uur. Direct slapen? Vergeet het maar. Voor je werkgever ook nauwelijks te verantwoorden. Hoe is dit historisch zo gegroeid. Kunnen we niet zoals veel andere sporten op zaterdag (overdag) spelen? (zie TTV Assen)
Je leeft er dan lekker uitgerust naar toe, je hebt tenslotte niet al een werkdag achter je, tijd speelt een minder belangrijke rol.